فاصله...

دریاها دریا فاصله دور از تو و انتظارت

که مرا آرام آرام به مرز دیوانگی

می کشاند، آوای تو را می شنوم اما درد

مرا آرام نمی بخشد،اگر هرگز غمی

نمی بود براستی چگونه می توانستیم در

کنار هم باشیم.

چه بدیهی می پنداشتم که عشق ما به هر

گونه جاودانه خواهد شد.

قهقهه ی خنده ها را شنیدم و مزه ی عشق

را شنیدم ولی چه فایده که در کنارت

نمی توان بود.

اما اگر در پایان تو از آن من شوی

خطر این عشق را به جان خواهم خرید.

در شگفتم که از این افسانه ی عشق

چگونه جان به در خواهم برد!!!

آه دلبندم نمی بینی که مرا به کام جنون

میبری؟؟

به هر کجا بروی و هر چه بکنی همین

جا چشم به راهت خواهم ماند... .